B9. ŚRODKI SPIENIAJĄCE (POROFORY)

2005-09-08

Chemiczne środki spieniające, najczęściej systemy egzotermiczne, są modyfikatorami, które przez chemiczne reakcje w wyższych temperaturach, przez rozpad organicznych lub nieorganicznych wiązań, wydzielają gazy i przez powinowactwo do polimeru tworzą strukturę pienistą.

Te procesy rozkładu przebiegają najczęściej egzotermicznie i są z reguły nieodwracalne. Warunkiem reakcji rozszczepiania jest utrzymanie przebiegu temperatury w wąskim zakresie, odpowiadającym agregatom plastyfikującym i zdefiniowanym L/D.

Poroforem (środkiem porotwórczym) nazywa się substancję, która w podwyższonej temperaturze wrze lub rozkłada się z wydzielaniem produktów gazowych, na ogół N2, CO2 i NH3, dodawaną do tworzywa w celu zmiany jego struktury z litej na porowatą. Do poroforu zalicza się również gaz obojętny, wprowadzony do tworzywa w takim samym celu. Ze względu na sposób wydzielania się gazowych produktów porujących, porofory dzieli się na fizyczne i chemiczne.

Porofory fizyczne w czasie procesu porowania nie zmieniają swej natury chemicznej, lecz tylko stan skupienia. Są to więc ciecze, ciała stałe lub gazy rozpuszczone pod ciśnieniem w tworzywie, które po podwyższeniu temperatury i obniżeniu ciśnienia odparowują bądź wydzielają się w postaci mikrobanieczek. W tym momencie tworzywo musi być dostatecznie uplastycznione.

Porofory chemiczne działają na podobnej zasadzie jak porofory fizyczne, lecz produkty gazowe powodujące porowanie powstają w tworzywie z ich rozkładu. Dzielą się one na organiczne i nieorganiczne.

W przypadku wtryskiwania Z POROFOREM można otrzymać następujące zmiany w strukturze przetwarzanego tworzywa:

- równomierna i drobna struktura komórkowa
- krótszy cykl pracy w stosunku do innych środków spieniających
- gładką powierzchnię zewnętrzną
- zapobieganie zapadnięciom
Dla użytkownika, przy wyborze odpowiedniego środka spieniającego, najważniejszą rzeczą jest zminimalizowanie ciężaru wyrobu, czyli uzyskanie optymalnej wolnej przestrzeni w wyrobie. Stąd powstaje pytanie: jaki typ gazu i jaka wydajność gazu zapewnia pożądany efekt. Następnie: jaka jest wartość l i jaka jest temperatura rozpadu środka spieniającego, którą należy lub można uzyskać w danym polimerze.

Środki spieniające i ich produkty rozpadu powinny być wysoce niepalne i samo usuwalne.

ŹRÓDŁO: www.lifocolor.pl

Źródło: A.M.





Barwienie i modyfikowanie tworzyw

2005-09-08 | Komentarze: 0

B4. ŚRODKI DODATKOWE UODPORNIAJĄCE NA ŚWIATŁO

Koncentraty uodporniajace na siwatło UV są związkami chemicznymi, dopasowanymi do aktualnych procesów destrukcyjnych (światło, tlen, wilgoć i temperatura) i przetwarzanego polimeru oraz jego przewidywanego zastosowania, odbudowując strukturę polimeru, na którą oddziaływają chemiczne i fizyczne mechanizmy świetlne.

B5. ŚRODKI NUKLEIDUJĄCE

B6. ŚRODKI UNIEPALNIAJĄCE

B7. ŚRODKI ANTYSTATYCZNE

B8. ŚRODKI ANTYUTLENIAJĄCE

BB10. ŚRODKI UELASTYCZNIAJĄCE (PLASTYFIKATORY)

BB11. ŚRODKI STABILIZUJĄCE

A9. WYMAGANIA STAWIANE BARWNIKOM

B1. MODYFIKOWANIE TWORZYW SZTUCZNYCH PRZEZ ŚRODKI POMOCNICZE

B2. ŚRODKI CZYSZCZĄCE